老师的一个提议引发了一个行动不便的老奶奶和三个‘热情’学生之间的小故事。其实每天做一件好事本来是一件十分值得称赞的事情，但如果我们只是为了行善而‘行善’那就有点不可取了。

ครูกล่าวกับนักเรียนในชั้น "นักเรียนทุกคนควรทำสิ่งที่ดีวันละอย่าง"
老师对班上的学生说：“每个同学每天应该做一件好事。”

วันรุ่งขึ้นครูถามนักเรียน "สมชาย เมื่อวานนี้เธอทำความดีอะไร"
第二天老师问学生：“颂猜，昨天你做了什么好事？”

"ผมจูงหญิงแก่ข้ามถนนครับ" สมชายตอบ“
我扶着一个老奶奶过马路了。”

"ดีมากสมชาย แล้วเธอล่ะ? สมศักดิ์"
“真不错！那宋飒你呢？”

"ผมช่วยสมชายจูงหญิงแก่ข้ามถนนครับ" สมศักดิ์ตอบ“
我帮颂猜一起扶老奶奶过马路了。”宋飒回答到。

"ดีมาก แล้วเธอล่ะ? สมรักษ์" 
“很好。那宋达你呢？”

"คุณครูครับ ผมช่วยสมชายกับสมศักดิ์ จูงหญิงแก่ข้ามถนนครับ"
“老师，我帮颂猜和宋飒一起扶老奶奶过马路了。”

"เอ๊ะ แปลกจริง พวกเธอสามคนจูงหญิงแก่ข้ามถนนเหมือนกันเลยเหรอ?"
“咦，真奇怪。你们三个人一起扶老奶奶过马路么？”

"ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลยครับ" สมรักษ์รายงานครู "คือว่าหญิงแก่คนนั้นไม่อยากข้ามถนน ผมสามคนต้องช่วยกันออกแรง ถึงฉุดแกข้ามถนนไปได้............."
“不是什么怪事。”宋达向老师报告说：“是这样，那个老奶奶不想过马路，我们三个人要一起出力才能把她拉过马路。”

PS：老奶奶：不要！我不要过马路！