在我们的生命中什么是最重要的？金钱、健康、工作还是家庭和亲人。相信每个人的心中都有自己的衡量标准！我们总是感叹时间过得很快，但这些时间究竟去了哪里，如果有时间。你应该怎么做？一起来看看这则泰国的小故事吧！

ลูกชาย : พ่อครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย ?
孩子：爸爸，我可以问你一个问题吗?

พ่อ : แน่นอน ได้สิ , ลูกจะถามอะไร
父亲：当然啊！你要问什么？

ลูกชาย : พ่อครับ ใน 1 ชั่วโมงพ่อหาเงินได้เท่าไหร่เหรอครับ ?
孩子：爸爸，你一个小时能赚到多少钱？

พ่อ : มันไม่ใช่ธุระอะไรของลูก ทำไมถึงถามอะไรแบบนี้ ?
父亲：这和你没关啊！你为什么要问这样的问题？

ลูกชาย : ผมแค่อยากรู้ ได้โปรดบอกผมเถอะครับ ใน 1 ชั่วโมงพ่อหาเงินได้เท่าไหร่เหรอครับ ?
孩子：我只是想知道，爸爸请告诉我，你一个小时赚多少钱？

พ่อ : ถ้าลูกต้องรู้ให้ได้ พ่อก็จะบอกให้ฟัง ใน 1 ชั่วโมง พ่อหาเงินได้ 100 บาท
父亲：如果你一定要知道的话，那我就告诉你吧，我一小时赚100铢。

ลูกชาย : โห !!! (ทำหน้าเศร้าพร้อมกับก้มหน้าลง)
“哦”孩子非常沮丧的低下了头。

ลูกชาย : พ่อครับ ผมขอยืมเงินพ่อ 50 บาทได้มั้ย ?
孩子：爸爸，你能借我50铢吗？

พ่อของเขาโมโหอย่างมาก

พ่อ : ถ้าเพราะอยากจะขอยืมเงินพ่อ เพื่อไปซื้อของเล่นห่วยๆ หรือ สิ่งของไร้สาระพวกนั้น ลูกควรกลับไปที่ห้องและเข้านอน ทำไมลูกถึงเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้ พ่อทำงานหนักทุกวัน เพื่อเลี้ยงลูกที่มีนิสัยอย่างนี้เหรอ

父亲非常生气地说：如果想要向我借钱就是为了去买那些没用的和毫无意义的玩具，那你应该回到房间，躺在床上想想，为什么你是这么自私的人。我每天非常辛苦的工作，难道是为了抚养像你这种脾气的孩子吗？

เด็กชายตัวน้อย เงียบลง และค่อยๆเดินขึ้นไปที่ห้องของเขาและปิดประตูลง

พ่อนั่งลงด้วยความโมโห นึกย้อนคิดถึงคำถามของลูกชาย เขากล้าถามกับเราอย่างนั้นได้อย่างไร

孩子一声不吭地慢慢的走回自己的房间，并且关上了门。
父亲生气的坐下来，开始思索孩子问他的话，他怎么会敢问我要钱？

ผ่านไป 1 ชั่วโมง... อารมณ์ของพ่อเริ่มสงบลง และเริ่มคิดได้ว่า บางทีอาจจะมีบางสิ่งที่มีราคา 50 บาท ซึ่งลูกอยากได้จริงๆและความจริงแล้ว เขาก็ไม่เคยถาม หรือ ขอเงินเรามาก่อนเลย ดังนั้นเอง พ่อจึงตัดสินใจเดินขึ้นไปหาลูกน้อยที่ห้องนอน
一个小时过去了，父亲的情绪开始平复下来。他开始想到：有时可能孩子确实想要的东西是50铢的，并且他说的也是实话。他以前也没问过或向我要过钱。想到这，父亲就决定去孩子的房间找他。

พ่อ : ยังไม่นอนอีกเหรอลูก ?
父亲：你还没睡吗？

ลูก : ไม่ครับพ่อ ผมยังไม่นอน
孩子：没了，我还没睡呢。

พ่อ : พ่อมาคิดดูแล้ว บางทีพ่อคงทำงานจนเหนื่อยเกินไป ถึงได้พูดกับลูกแรงขนาดนั้น นี่เงิน 50 บาทที่ลูกขอยืมพ่อ เอาไปสิ
父亲：我想了想，可能有时我工作太累了，所以刚才和你说话才那么凶。这是你要的50铢，拿去吧。

หนุ่มน้อยฉีกยิ้มด้วยความดีใจ พร้อมกับลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเอง เขาก็รีบดึงแบงค์ยับๆจำนวนหนึ่ง และเศษเหรียญเล็กๆน้อยๆ ออกมาจากใต้หมอนของเขา เขานั่งบรรจงนับมันอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองพ่อ
小孩开心地从床上站起来，迅速地从枕头底下拿出一些皱巴巴的纸币和一些零零碎碎的硬币，并慢慢地仔细地数了起来，然后慢慢的抬起头看着父亲。

ขณะเดียวกันกับที่พ่อเริ่มจะโมโหขึ้นอีกรอบ เพราะเห็นลูกชายซ่อนเงินจำนวนหนึ่งไว้ใต้หมอน
这时父亲又开始生气了，因为他看到孩子把钱藏在枕头底下。

พ่อ : ลูกจะเอาเงินเยอะแยะขนาดนี้ไปทำอะไร ในเมื่อลูกก็มีมันอยู่มากแล้ว (พ่อถามด้วยอารมณ์เริ่มโกรธ)
“你自己都有那么多钱了，为什么还要问我要那么多钱去干嘛？”父亲生气的问到。

ลูกชาย : เพราะผมมีไม่พอครับพ่อ แต่ตอนนี้ผมมีครบแล้ว พ่อครับ นี่เงิน 100 บาท ผมขอซื้อเวลาทำงานของพ่อ 1 ชั่วโมง.พ่อครับ พรุ่งนี้ตอนเย็น พ่อช่วยกลับบ้านมาหาผมเร็วๆนะครับ..ผมเพียงแค่อยากจะทานข้าวเย็นกับพ่อครับ
孩子：因为我只有那些还不够，但是现在足够了。爸，这是100铢，我想买你一个小时的工作时间。明天晚上，请爸爸早点回来找我，我只是想和你一起吃晚餐。

พ่อหยุดนิ่งไปชั่วขณะ เพราะความเจ็บปวดที่หน้าอก รู้สึกเหมือนดวงใจของเขา มันจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ พ่อรีบคุกเข่าลง โผเข้ากอดลูกชายทั้งน้ำตา พร้อมกับขอให้ลูกชายสุดที่รักยกโทษให้ตัวเขา
父亲沉默了一会，因为他觉得心疼，感到他的心好像被打碎成一块一块的了。他立刻跪下来搂住了孩子，流下了眼泪。同时他也希望他最爱的孩子能够原谅他。

นี่เป็นเพียงเรื่องสั้นๆ ที่อยากเตือนให้คุณคิดว่า เราไม่ควรปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร้ความหมาย พรุ่งนี้ หากคุณตายลงที่ทำงานของคุณ ก็สามารถหาคนมาทำงานแทนที่ช่วงเวลาของคุณได้อย่างง่ายดาย แต่สำหรับครอบครัวและคนที่คุณรัก พวกเขาเหล่านั้น ไม่สามารถหาใครมาแทนที่ช่วงเวลาที่สูญเสียไปจากคุณได้
希望能够通过这一则短短的故事告诉大家：我们不应该让时间无意义的流逝，明天你有可能销匿于你的工作岗位上，然后就有人很容易的代替你这期间的工作。但是对你的家庭和你爱的人而言，他们找不到可以替代你位置的人！

อย่าลืมให้เวลากับครอบครัวและคนที่เรารัก..เขาอาจกำลังรอเราอยู่...
别忘记让我们用更多的时间陪陪我们的家人… 他们可能一直在等待…

本双语文章的中文翻译系沪江泰语原创内容，转载请注明出处。中文翻译仅代表译者个人观点，仅供参考。如有不妥之处，欢迎指正。